I shall fear no evil, for you are with me. Psalms 23:4

Zaven Khanjian, AMAA Executive Director/CEO’s Message at Times Square, NYC – April 29, 2019

Պատկե՞ր կ‘ուզեք,
Ահաւաս՛իկ:

……Խոցեցին ու ջնջեցին,
Հատեցին հաստ ու բարակ,
Յօշեցին եւ տանջեցին,
Փշրեցին, տուին կրակ,
Վաթեցին արիւն-արցունք,
Ներկեցին ձոր ու բարձունք,
Քանդեցին երկինք մի լուրթ
Մորթեցին մի ժողովուրդ,
Հացառատ մի ողջ աշխարհ,
Սարքեցին փշրանք-նշխար,
Սո՜ւրբ նշխար՝ շան բերանում,-
Ուզեցին մի հայ թողել,
Եւ այն էլ…….թանգարանում……..
-Գարուն ա, ձուն ա արել………..

Պարոյր Սեւակ
Անլռելի Զանգակատուն

The plan was to keep one soul
Condemned to a museum wall…………………

Baruyr Sevag
The Unsilencable Belfry

Well, Thank God, we are not in a museum.

We are here today by the Grace of God, who through the goodwill of Good Samaritans, saved tens of thousands of orphans and widows driven to extinction in the treacherous Syrian desert or on their way to their Golgotha in Deir-al-Zor. Unsung heroes who sacrificed their lives to save the remnants of an indigenous people uprooted from a homeland where their forebears were graced to call home for over four millennia. Heroes, who placed righteousness, or the faith they professed above the shame of adherence to the orders of a heinous Ottoman government set to annihilate a race in a genocidal crime against humanity.

Failing the evil plan, more survivors had secured a place in world museums.
On the Eastern front of our historic homeland, we also saw the merciful hand of God. In 1918, remnants of the survivors, having their back to the wall of annihilation fought the most ferocious and heroic battles against battalions of regular army regiments. Holding back no sacrifice and brevity, they won the battle of survival, creating the first independent Republic in the history of our nation in many, many centuries.

The museums of the world were getting tight for the survivors.

Today, as we commemorate the 104th anniversary of the Genocide, we witness another form of independence in the Homeland. Independence of the mind and soul to a fetterless horizon of creativity, dignity and the pursuit of happiness. Independence that tends to shatter the barriers of social, judicial and democratic inequalities. Independence that will anchor the faith and a conviction that the Homeland equally belongs to all where citizens equitably share rights and responsibilities, collectively soaring towards a promised future that will bring prosperity to the land and happiness to its people.

We reckon that our challenges have not disappeared.

From the existential threat looming on the border of Artsakh to the perpetrator’s continued self-imposed coma of denial to the lack of progress on the front of reparations and restitution and the absence of punitive potency in the slowly expanding wave of recognition, we have a long way to go.

Meanwhile, we’re set to pursue priorities in developing a strong and modern society that will defend the homeland, plow new economic frontiers, keep the faith ablaze, respect tradition while innovating culture, rear generations of alert, accomplished, creative and responsible youth with a strong sense of belonging.

As we vow never to forget the grief of our fathers and the pillaged ancestral homeland, we eye a crimson future that will bring joy to our children, prosperity to the nation and peace to the land where the biblical Noah’s ark rested.

As for the museums, we will eternally confine crime to its walls, never to experience it again as we echo once more Baruyr Sevag.

We are, we shall be, and become many…………
Եւ ինչո՛ւ պիտի չհպարտանանք…
Կա՛նք: Պիտի լինե՛նք: Ու դեռ – շատանա՛նք:

Zaven Khanjian
Times Square, NYC, April 28, 2019

Փառք Աստուծոյ թանգարանի մէջ չենք։

Այսօր, այստեղ ենք Աստուծոյ շնորհքով, որ «Բարի Սամարացի»ներու ազնուութեամբ, տասնեակ հազարաւոր որբեր եւ այրիներ փրկեց, որոնք բռնի մղուած էին Սուրիական դժոխալի անապատը եւ կամ իրենց «Գողգոթա»յի ճանապարհը դէպի Տէր Զօր։ Խոնարհ հերոսներ, որոնք զոհեցին իրենց կեանքը՝ փրկելու համար բնիկ ժողովուրդ մը, բռնագաղթուած իր հայրենիքէն, զոր իրենց նախահայրերը աւելի քան չորս հազարամեակ տուն կը կոչէին զայն։ Հերոսներ՝ որոնք արդարութիւնն ու իրենց հաւատքը բարձր դասեցին մարդկութեան դէմ ցեղասպանութեան ոճիրը գործող Օսմանեան հրէշալի կառավարութեան հրահանգներուն ենթարկուելու ամօթէն։

Բնաջնջումի ծրագիրը ձախողեցաւ եւ բազմաթիւ վերապրողներ տեղ գտան աշխարհի «թանգարան»ներուն մէջ։

Մեր պատմական Հայրենիքի արեւելեան ճակատին նաեւ տեսանք Աստուծոյ ողորմած ձեռքը։ 1918-ին՝ վերապրողներու մնացորդացը, ոչնչացման պատը ետին ունենալով՝ հերոսական վայրագ գոյամարտեր մղեցին կասեցնելով թշնամի բանակային զօրամիաւորներու յառաջխաղացքը։ Այդ փրկուած սրբազան հողին վրայ, անոնք ստեղծեցին մեր ազգի պատմութեան բազում դարերու առաջին անկախ Հանրապետութիւնը։

Աշխարհի «թանգարան»ները արդէն նեղ կուգային վերապրողներուն համար։

Այսօր, երբ կ՚ոգեկոչենք Ցեղասպանութեան 104-րդ տարելիցը՝ մենք վկայ ենք այլ անկախութեան մը մեր Հայրենիքէն ներս։ Անկախութիւն՝ մտքի եւ հոգիի, ստեղծագործութեան անծիր հորիզոնի, արժանապատուութեան եւ երջանկութեան ձգտումի։ Անկախութիւն՝ որ կը միտի խախտել ընկերային, իրաւական եւ ժողովրդավարական անհաւասարութիւնները։ Անկախութիւն՝ որ կը խարսխէ հաւատքը եւ վստահութիւնը, թէ Հայրենիքը հաւասարապէս կը պատկանի բոլորին, ուր քաղաքացիներ հաւասարապէս կը բաժնեն իրաւունքն ու պարտաւորութիւնը՝ միասնաբար ճախրելով դէպի խոստացեալ ապագայ, բերելով երկրին՝ բարգաւաճում եւ իր ժողովուրդին՝ երջանկութիւն։

Գիտակից ենք որ մեր մարտահրաւէրները անհետացած չեն։

Արցախի սահմանին ծառացած սպառնալիքէն մինչեւ ոճրագործին շարունակական ժխտումի ինքնախաբէութիւնը, փոխհատուցման եւ վերականգնման ճակատին առաջընթացի բացակայութիւնը եւ ցեղասպանութեան ճանաչման դանդաղ ծաւալման ալիքին ընկերակցող իրաւական ոյժի բացակայութիւնը, մենք դեր երկար ճանապարհ ունինք կտրելիք:։

Միաժամանակ, նպատակասլաց կը հետապնդենք գոյացնելու ուժեղ եւ արդիական հասարակութիւն, որ կը պաշտպանէ Հայրենիքը, կը նուաճէ նոր տնտեսական տարածքներ, կը պահպանէ անեղծ հաւատքը, կը յարգէ աւանդոյթները՝ մշակոյթը նորարար դարձնլու հոլովոյթին, կը կրթէ գիտակից եւ ստեղծագործ սերունդ մը, կը կերտէ հասուն եւ պատասխանատու երիտասարդութիւն՝ ինքնագիտակցութեան ուժեղ զգացումով։

Մինչ կ’ուխտենք երբեք չմոռնալ մեր նահատակներու տառապանքը եւ թալանուած հայրենիքը, մեր աչքերը կը սեւեռենք դէպի պայծառ ապագան, որ կը խոստանայ երջանկութիւն մեր մանուկներուն, բարգաւաճում մեր երկրին եւ խաղաղութիւն այն հողին, ուր պիպլիական Նոյան Տապանը հանգչեցաւ։

Գալով «Թանգարան»ներուն, մենք յաւիտենապէս պիտի դատապարտենք ոճիրը անոր պատերուն, երբեք չվերապրելով զայն, անգամ մը եւս վկայակոչելով Պարոյր Սեւակը՝:

«Եւ ինչո՛ւ պիտի չհպարտանանք…
Կա՛նք: Պիտի լինե՛նք: Ու դեռ – շատանա՛նք»:

Զաւէն Խանճեան
Նիւ Եորքի «Թայմզ Սքուէր» հրապարակ,
Ապրիլ 28, 2019